entliczek pentliczek co zrobi piechniczek tekst

Tekst piosenki: Entliczek - pentliczek. Co zrobi Piechniczek. Tego nie wie nikt. Kto się zmartwi, kto rozerwie. Czy przed przerwą, czy po przerwie. Tego jeszcze nie wie nikt. Uśmiechów, radości, Kłopotów czy żalu. Trener Antoni Piechniczek musiał przygotowania organizować tak, żeby jego kadra mogła się choćby zmierzyć z drużynami klubowymi. W tej szarej i smutnej rzeczywistości urozmaiceniem mogło być śledzenie przebiegu mistrzostw świata, które rozpoczęły się 13 czerwca 1982 r. Informacje o Piechniczek Tego nie wie nikt - 8726164121 w archiwum Allegro. Data zakończenia 2019-12-14 - cena 31,36 zł "Entliczek, Pentliczek, co zrobi Piechniczek — tego nie wie nikt" — śpiewał Bohdan Łazuka w utworze specjalnie przygotowanym na imprezę w Hiszpanii. I nieco przewidział przyszłość. Nikt chyba nie mógł się bowiem spodziewać, że w półfinale mistrzostw w miejsce pauzującego za kartki Bońka nie postawi na Andrzeja Szarmacha £7.32 - ENTLICZEK, PENTLICZEK, CO ZROBI PIECHNICZEK? Mundial 1982, Hiszpania. Polacy zremisowali swoje mecze z Włochami i Kamerunem. Żeby grać dalej, muszą wygrać z Peru. Tuż przed meczem żona przekazuje tr nonton fated to love you sub indo dramaqu. „Super Express”: - Spotykamy się z panem „u stóp” słynnego kominka, który wiele lat temu – dzięki telewizji – stał się sławny w całym kraju. Lubi pan to miejsce w domu? Antoni Piechniczek: - Spędziłem – i spędzam nadal, zwłaszcza zimową porą – sporo czasu przy tym kominku. Zdaję sobie sprawę, że dzięki rozmowom z redaktorem Andrzejem Zydorowiczem z TVP Katowice, ten kominek stał się popularny w całej Polsce. Wspominam to z sentymentem, bo... człowiek był wtedy młodszy o te 40 lat i miał przed sobą inne perspektywy, niż dziś. - Jak się panu żyje w Wiśle? - Żyje się bardzo dobrze. Odkryłem to miejsce, kiedy byłem młodym zawodnikiem, miałem 20 kilka lat. Gdy zakończyłem swoją zawodową karierę, przeprowadziłem się tu na stałe i wielce się z tego cieszę, bo też kocham przyrodę. Wisła dziś słynna jest nie z futbolu, ale ze skoczków narciarskich: Adama Małysza i wielu innych młodszego pokolenia, ale generalnie sport ma się w Wiśle bardzo dobrze, bo lokalne władze w niego inwestują, rozkręcają go. - Znalazł pan w Wiśle swoje „miejsce do życia” na lata i dekady. To prawda, że przysłużyła się temu piłka i bieganie po górach w ramach zimowych przygotowań do sezonu? - Prawda. Było kiedyś w ośrodku Startu w Wiśle zgrupowanie, którego szefem był ówczesny szef Wydziału Szkolenia, Ryszard Koncewicz. Z jednym z jego współpracowników, Kazimierzem Górskim – legendą, która nastała po Koncewiczu – poszliśmy akurat w ten rejon, w którym dziś jesteśmy, na zabawę biegową. Wyobraźcie sobie: styczeń, osiemnaście stopni mrozu, śnieg skrzący się w pięknym słońcu. Raj na ziemi dla kogoś, kto kocha góry i narty. Zapamiętałem sobie to jedno konkretne miejsce i kiedy już zostałem trenerem – wtedy akurat prowadziłem Odrę Opole – zacząłem realizować swoje marzenie. Najpierw wydzierżawiłem trochę ziemi, potem postawiłem na niej camping i w tym campingu spędzałem wakacje z dziećmi. A dwa lata po mistrzostwach świata w Hiszpanii rozpocząłem w tym miejscu budowę domu. Jan Tomaszewski grzmi w sprawie Lewandowskiego. Okrutnie zaorał Zahaviego, nie zostawił na nim suchej nitki - Przy kominku, w otoczeniu pamiątek piłkarskich, łatwiej snuć wspomnienia. Lubi pan takie chwilę? - Lubię, zwłaszcza gdy wiążą się z odwiedzinami kolegów i przyjaciół: byłych piłkarzy, trenerów, pracowników naukowych AWF. Wracamy wtedy do przeszłości. Te rozmowy są dla mnie bardzo cenne, bo w piłce nożnej przecież obowiązują pewne ponadczasowe zasady. Wiele osób powiada, że dziś wszystko w futbolu jest lepsze, nowocześniejsze, szybsze niż było kiedyś. Ale przecież wielcy piłkarze rodzili się zawsze: Pele, Maradona, dziś Messi – o wspaniałych polskich piłkarzach nie wspominając. - Ale gdyby Kazimierza Deynę czy Johana Cruyffa przenieść na dzisiejsze boiska, to daliby sobie radę w dzisiejszej piłkarskiej rzeczywistości? Z obecnym tempem, szybkością i intensywnością gry? - Przecież wielkość piłkarska takich zawodników bynajmniej nie opierała się na tym, że byli sprinterami; wyróżniali się boiskową inteligencją, rozumieniem gry, lansowaniem nowego sposobu gry zwanego „futbolem totalnym”, dziś będącego fundamentem w każdej lidze i w każdej drużynie. Dlatego zbulwersowały mnie słowa Jacka Gmocha, że gdyby na mundialu w Argentynie miał w składzie Roberta Lewandowskiego zamiast Włodzimierza Lubańskiego, zostałby mistrzem świata. W ten sposób zrobił krzywdę Lubańskiemu, który przecież wybitnym piłkarzem był, choć nie grał w Bayernie, a „tylko” w Górniku. W tym Górniku jednak grał z zawodnikami znakomitymi, a sposoby gry wypracowane i przećwiczone w codziennym mozolnym treningu niezliczoną ilość razy skutkowały nie tylko jedynym w historii finalem europejskiego pucharu z udziałem polskiej drużyny, ale i przenosiły się z korzyścią na spotkania reprezentacji. Czy – odwołując się na przykład do Formuły 1 - Emerson Fittipaldi był słabszy kierowcą od tych dzisiejszych? Nie. Jestem pewien, że nauczyłby się współczesnych bolidów. Dlatego zawsze będę bronił tamtych piłkarzy, a porównanie – moim zdaniem – było wyjątkowo nietrafne. Na pewno błyskotliwe, może podsunięte trenerowi przez dziennikarza – nie wiem; powtórzę jednak: było nietrafne. Piechniczek Różnica między Lato a Lewandowskim - Dwa nazwiska w trakcie dotychczasowej rozmowy pan wymienił: Messi i Lewandowski. Zapewne nieprzypadkowo... - Po losowaniu grup – i zestawieniu Polski z Argentyną – od razu w mediach podkreślano, że dojdzie do konfrontacji tych dwóch zawodników. Trochę się zaperzyłem; wybieranie, których z nich jest lepszy, miałoby sens sześć lat temu, gdy obaj byli młodsi o owe sześć lat. To w tym kontekście padło – nagłośnione potem na cały świat – określenie „leśny dziadek”. Bynajmniej nie chciałem dokuczyć Messiemu. Przez cały okres jego gry w Barcelonie widziałem całe mnóstwo meczów, w których grał wybitnie, „robił różnicę”, i był fundamentem sukcesów drużyny, zwłaszcza za czasów Guardioli. Nawet Lewandowski, strzelając wiele bramek dla Bayernu, nie decyduje o wyniku meczu w tak wielkim stopniu, jak robił to Messi w najważniejszych grach „Barcy”. Cieszę się natomiast, że dożyłem czasów, w których polski piłkarz uważany jest za najlepszego na świecie. Oddać mu trzeba niesamowite wyczucie, umiejętność znalezienia się w dobrej sytuacji i jej wykorzystania. Na tym polega jego wielkość. Ale jaka jest różnica między Lewandowskim a Grzesiem Lato? Ano taka, że ten pierwszy w finałach mistrzostw świata nie strzelił ani jednej bramki, a Lato dziesięć. - Bo miał lepszych kolegów? - Na pewno grał w lepszej drużynie jako całość. Reprezentacja, którą prowadził pan Kazimierz Górski, była zdecydowanie lepsza niż nasza obecna drużyna narodowa. Rafał Trzaskowski rozwścieczył kibiców. Będzie interwencja Cezarego Kuleszy, szykuje się gorąca wymiana zdań i Autor: CyfraSport Zbigniew Boniek, Antoni Piechniczek - Reprezentacja Kazimierza Górskiego rzeczywiście wygrała z Argentyną. Ale reprezentacja Antoniego Piechniczka też – na jej terenie, i to w czasie, kiedy rywale byli mistrzami świata! Na dodatek – co warto przypomnieć – z jednym bramkarzem w składzie, na dodatek mający złamany palec! Młodsi nie wiedzą, starsi być może nie pamiętają – przypomni pan tamten mecz? - Powołałem wtedy na ten mecz dwóch bramkarzy, których zamierzałem zabrać na zbliżający się mundial do Hiszpanii: Józka Młynarczyka i Piotrka Mowlika. Ten drugi stawił się na zbiórkę w stolicy, ale z informacją, że w środę – czyli w dniu meczu w Argentynie – odbędzie się pogrzeb jego ojca... Mogłem mu tylko złożyć wyrazy współczucia i kondolencje, zwalniając z wyprawy. Młynarczyk przyjechał chwilę potem. „Ostatnio trochę mnie na treningu dzióbnęli” - powiedział i zademonstrował palec złamany pod kątem prostym w stosunku do pozostałych palców. Oczywiste było, że nie mógł lecieć. Zaczęliśmy więc szukać w Warszawie Jacka Kazimierskiego. Tyle że ten... zniknął jak kamfora; nikt nie wiedział, gdzie jest. Ostatnia szansa tkwiła w fakcie, że elementem lotu do Ameryki Południowej była przesiadka w Madrycie, gdzie mógłby się dosiąść do nas grający w Hiszpanii Jan Tomaszewski. Ale i z nim zabrakło kontaktu. „No to trzeba lecieć z tym Młynarzem” - zapadła decyzja. „Nie mogę mu go nastawić. Przed meczem obetniemy mu więc palec... w rękawicy, damy leki znieczulające i zagra” - zaordynował doktor Garlicki. Tyle że w 30 minucie meczu usłyszeliśmy od Józka: „Trenerze, znieczulenie przestało działać”! Ale rzeczywiście wygraliśmy wówczas ten mecz, po wspaniałych golach Buncola i Bońka, a ja zapamiętałem atak, jaki na Cesara Luisa Menottiego przypuścili miejscowi dziennikarze na konferencji prasowej. „Proszę panów, jestem jeszcze aktualnym mistrzem świata, a rozliczać się będziemy po mundialu w Hiszpanii” – odpowiedział ze spokojem, ucinając wszelkie dyskusje... Jaki z tego morał? Nie ma trenera, który wygra wszystkie mecze. W najwyższej cenie są natomiast ci, którzy wygrywają mecze najważniejsze. Ja z tych ważnych meczów przegrałem jeden; niestety, być może najważniejszy – z Włochami o wejście do wielkiego finału MŚ. - Pod nieobecność Zbigniewa Bońka i bez Andrzeja Szarmacha, który z goryczą mówił potem o tym, że nie skorzystał pan z niego w tym półfinale... - Nigdy nie miałem awersji do Andrzeja Szarmacha. W Hiszpanii on był jednak osiem lat starszy od tego Andrzeja Szarmacha, który do wielkiej piłki startował na mundialu w RFN. Intuicję wciąż miał, wciąż był niesamowitym piłkarzem, ale nie był już taki szybki, jak niegdyś. A ja – wiedząc, że nigdy już nie będę mieć kolejnej okazji gry o awans do finału MŚ – pomyślałem: „Antek, zagraj tak, żeby wygrać”. I miałem nadzieję, że wobec nieobecności Zbyszka, Grzegorz Lato – w końcu król strzelców mundialu sprzed ośmiu lat, w Hiszpanii przede wszystkim „szarpiący” na skrzydle i grający pięć pełnych meczów – w ataku, jako partner Włodka Smolarka, będzie mniej biegać za piłką, a więcej z piłką; jego dotychczasową rolę zaś spełni Włodzimierz Ciołek. Wyszło, jak wyszło; błędem było to, że Andrzej Szarmach znalazł się na trybunach, a nie na ławce, gdzie zawsze można było po niego sięgnąć. Takie jednak wtedy obowiązywały przepisy; trzeba było wybrać grupę zawodników rezerwowych na mecz, resztę odsyłając na widownię. Zmieniło się to dopiero po tym turnieju, po sugestii Juppa Derwalla, który na pomundialowej kursokonferencji zakomunikował: „Największy problem miałem z zawodnikami, których musiałem wysyłać do góry. Czuli się niepotrzebni, więc gdy znalazł się kibic, który uczynnie podsunął kufelek piwa, sączyli je przez całe 90 minut. A ja nie wiedziałem, czy to był jeden, dwa, czy dwanaście kufelków”. Grzegorz Krychowiak jednym zdjęciem podpalił Internet. Szczęki opadają i Autor: Michał Wielgus Antoni Piechniczek - Jak się później układały wasze kontakty? Wyczuwał pan żal Szarmacha o ten półfinał? - Nigdy nie było między nami przesadnej miłości, ale też nie ma dożywotniej nienawiści, złości, żółci. Zresztą postawiłem go potem na mecz z Francją o trzecie miejsce, a on strzelił szalenie ważną bramkę przy stanie 1:0 dla rywali. Sam grałem w piłkę, nigdy nie miałem wrogów. Jeżeli ktoś stawał na mojej drodze, nigdy go nie „biłem”, zawsze starałem się rozmawiać. I jemu też mówiłem: „Andrzej, nie dąsaj się. Ja może legendą nie zostanę nigdy, ty już nią jesteś. Przecież byłbyś królem strzelców, gdyby nie zabrał ci tego tytułu francowaty Lato”. Z uśmiechem mu to mówiłem. - Odwołaliśmy się do tego meczu w Argentynie u schyłku 1981, odbywającego się w określonej sytuacji politycznej w kraju i z określonymi kłopotami w samej kadrze, bo przecież pan musiał jakoś do tych chłopaków dotrzeć jako selekcjoner. Jak obecny selekcjoner powinien docierać do swych podopiecznych przed meczem z Argentyną? - Ha; to zależy, jakie będą wyniki dwóch pierwszych meczów obu zespołów. Idealny byłby scenariusz, w którym przystępują do gry po dwóch zwycięstwach, a my możemy grać na remis, bo mamy lepsze bramki! - Brzmi jak bajka! - Za proste by to było, fakt... Każdy trener – moim zdaniem – powinien jednak wracać do przeszłości. Mówiąc o piłce dzisiejszej, nie możesz zapomnieć o piłce, która była wczoraj. Dlatego aktualna zawsze pozostanie podstawowa zasada, ważna i w czasach Kazimierza Górskiego, i w czasach Czesława Michniewicza: trzeba bezbłędnie przygotować zawodników motorycznie. - Ale w tym przypadku ten ciężar spocznie raczej na klubach, skoro przed mundialem selekcjonerzy będą mieć podopiecznych ledwie na dwa tygodnie! - Owszem, macie rację. Ale widzę to szerzej. Tak, Robert Lewandowski ma w Bayernie oczywiście świetnego trenera przygotowania motorycznego, świetnego specjalistę odnowy biologicznej itp. Ale gdybym był jego selekcjonerem, powiedziałbym mu krótko: „Masz 33 lata. Jest szansa, że za cztery lata zagrasz na kolejnym mundialu? Pewnie jest, ale mniejsza niż teraz. A więc – po pierwsze – uważaj, żebyś nie złapał kontuzji. Dbaj o dobre przygotowanie motoryczne. Przeanalizuj dotychczasowe mecze w reprezentacji: z kim rozumiesz się najlepiej na boisku, kto cię najczęściej obsługuje na murawie. No i bądź gotów psychicznie na ten najważniejszy turniej. Oczyść umysł”. Jak pisał Kotarbiński: „Nie lekceważmy drobnostek, bo bez drobnostek nie ma doskonałości, a doskonałość nie jest drobnostką”. Mówię to również w takim kontekście, że sam Michniewicz powinien mieć najlepszych współpracowników, „podpowiadaczy”. Zaufanych; takich, którzy nie tylko pomogą mu w pracy, ale i będą trzymać rękę na pulsie, będą wiedzieć, co w trawie piszczy, co w kontekście kadrowiczów mówią kibice, dziennikarze, inni zawodnicy. Kamil Glik potrzebuje pomocy! Reprezentant Polski nie miał wyjścia, musiał zwrócić się do fanów z wielką prośbą i Autor: ARTUR HOJNY / SUPER EXPRESS - Pan ręczył za swych „podpowiadaczy”, zaufanych ludzi? - Jak najbardziej. Ot, choćby Boguś Hajdas – trener roku'79 według „Piłki Nożnej”. Rozsądny, wyważony facet. Od bramkarzy miałem świetnego warsztatowca, Piotrka Czaję. No i był Bernard Blaut, wspaniały człowiek i legendarny piłkarz. Graliśmy razem w Legii: ja jako student, on jako żołnierz. Najlepiej charakteryzuje go pewna anegdota. Godziny popołudniowe, trening na głównej płycie, prowadzony przez Kazimierza Górskiego. Rozbieganie, więc zasuwamy. W pewnym momencie pojawia się na płycie znany oszczepnik – mniejsza o nazwisko – i zaczyna rzucać. „Trenerze, da się z tym coś zrobić?” - zapytaliśmy z niepokojem. „Już kończycie!” - usłyszeliśmy, ale wiedzieliśmy, że do końca jeszcze daleko. No więc przy drugim kółku szeregowy Blaut podszedł do owego oszczepnika, oficera wyższej rangi, i poprosił o przerwanie jego zajęć, bo po prostu boimy się o siebie. „Spieprzaj!” - usłyszał od niego. Przy trzecim kółku już nie było „czułości”. „Albo pan skończysz, albo pana nogami do przodu wyniesiemy” - to był cały Blaut; prostolinijny, odważny, rzetelny, gotów zrobić wszystko dla drużyny; i za to go bardzo ceniłem. - „W najwyższej cenie są ci trenerzy, którzy wygrywają mecze najważniejsze” - powiedział pan wcześniej. Nie boi się pan, że trener Michniewicz po wygranej ze Szwecją pomyśli sobie: „No, ja już ten najważniejszy mecz wygrałem?” - Nieeee.... On wygrał – owszem – ważny mecz, ale te najważniejsze dopiero przed nim. Musi poprowadzić reprezentację jeszcze w trzydziestu-czterdziestu spotkaniach, by mógł spokojnie spojrzeć wstecz i ocenić, które z nich było najistotniejsze. Być może wtedy dojdzie do wniosku, że rzeczywiście Szwecja była najważniejsza, bo zaprowadziła go na mundial. Ale na taki wniosek potrzeba odpowiedniego dystansu czasowego. Legenda w mocnych słowach ocenia polską piłkę. Smutna prawda o naszych klubach i reprezentacji i Autor: ARTUR HOJNY / SUPER EXPRESS - Kiedy pan na swoją selekcjonerską – i szerzej: trenerską – przygodę patrzy, jest w niej piłkarz, który pana zdenerwował bardziej niż ktokolwiek inny? - Zdenerwować mogą różne sprawy; ot, zmarnowana świetna okazja. Pamiętam Marka Citkę, któremu – w jakimś mniej ważnym meczu – piłka podskoczyła w stuprocentowej okazji i z trzech metrów posłał ją wysoko nad bramką. „Co ty robisz? Przecież to sztuka nie zdobyć gola w takiej okazji!” - zapytałem go potem. „Trenerze, Pan tak chciał” - odpowiedział... No cóż, trzeba do takich sytuacji podchodzić z dystansem. - „Entliczek-pentliczek, co zrobi Piechniczek?” - już sam tytuł mówi o konieczności rozstrzygania różnych dylematów. Był pan zaskoczony, że powstają o panu piosenki? - Należy do ludzi twardo osadzonych w realiach, więc kiedy ją usłyszałem, pomyślałem: „Jeszcze na dobre swojej roboty selekcjonerskiej nie zacząłeś, a już piosenki o tobie śpiewają. To są jaja!”. Oczywiście dziękowałem Bogdanowi Łazuce za ten utwór i te słowa, ale... kto by to wszystko dziś pamiętał, gdyby wtedy nie było sukcesu sportowego? Inna rzecz, że... to tylko piosenka, a twórcy mają swoje prawa. Wcześniej powstała piosenka o Górniku – między innymi o tym, że w pomocy gra „Olek, bożyszcze wszystkich Polek”, a on akurat specjalnie urodziwy nie był (śmiech). - Co muszą zrobić piłkarze Michniewicza, by o nich zaczęto pisać piosenki? - Starannie się przygotować i wykorzystać swą szansę. Skupić się najpierw na pierwszym meczu, bo to zawsze jest „mecz o wszystko”; najważniejsze spotkanie. Lewandowski może pożegnać się ze Złotą Piłką? Były reprezentant Polski wskazuję na Benzemę, zwraca uwagę na istotną kwestię - „Meczem o wszystko” w najświeższej historii polskich startów w dużych imprezach była zazwyczaj druga potyczka. W Katarze naszym drugim rywalem będzie Arabia Saudyjska – potencjalnie najsłabszy z przeciwników, ale za to mający pewien atut w postaci... przyzwyczajenia do lokalnego klimatu. Pan wiele lat przepracował w krajach arabskich, w tamtej strefie klimatycznej. Czego się spodziewać? - W krajach arabskich od zawsze pracowało wielu świetnych trenerów – głównie Brazylijczyków, czasem z tytułami mistrza świata na koncie; a więc mieli i mają się od kogo uczyć. Mają też wystarczające środki finansowe – i lekką rączkę – do tego, by naturalizować zawodników z innych krajów. Stać ich na to, by zaprosić do gry w swej reprezentacji na przykład wyróżniającego się młodego zawodnika z afrykańskiego kraju. Po trzecie – systematycznie robią postępy, więc – wbrew pozorom – zawsze są piłkarzami dobrze wyszkolonymi technicznie. Owszem, czasami brakuje im dojrzałości taktycznej, umiejętności wykorzystania słabości przeciwnika, boiskowego cwaniactwa. - A ich mentalność? Czy ewentualna szybko stracona bramka może odebrać im chęć do walki? - Nie. Szybka bramka na pewno od strony psychologicznej jest atutem dla tej drużyny, która obejmuje prowadzenie. Ale na pewno nie załatwi sprawy łatwego zwycięstwa, nawet z drużyną arabską. Ja zresztą od zawsze powtarzam, że – poza przyglądaniem się rywalowi – najważniejsze jest własne przygotowanie. Musisz być przygotowany lepiej i inteligentniej od przeciwnika – i już. Panowie, nasza reprezentacja – jej trzon – gra ze sobą już od wielu lat. Zawodnicy przeżyli już paru selekcjonerów. Dobrze, że przychodzą młodzi – grający na Zachodzie – którzy szybko się wkomponowują w kadrę. W tych okolicznościach aż dziw bierze, że ciągle tej drużynie czegoś brakuje; że ciągle szwankuje organizacja gry. To na tym właśnie „połamał zęby” i Nawałka, i Brzęczek, i Sousa. Tak Barcelona kusi Lewandowskiego. Wypłynęły szczegóły nocnych rozmów, klub chce wywrzeć presję Tekst piosenki: REF. Entliczek - pentliczek Co zrobi Piechniczek Tego nie wie nikt. Kto się zmartwi, kto rozerwie Czy przed przerwą, czy po przerwie Tego jeszcze nie wie nikt. (Nie wie nikt) Uśmiechów, radości, Kłopotów czy żalu Czego będzie więcej? To tajemnica mundialu Mundialu to tajemnica. Ja jednak wierzę że nie będzie źle E viva Espania Ole ! Uliczkę znam w Barcelonie W uliczkę wyskoczy Boniek Będzie słychać na stadionie "Brawo Polonia, Brawo ten pan". A my przy telewizorach Na pewno w różnych humorach Czy szampana, czy nerwosan Pić będziemy - okaże się. REF. Entliczek - pentliczek... Dodaj interpretację do tego tekstu » Historia edycji tekstu Podjeżdżając pod dom Piechniczka trudno nie zachłysnąć się otoczeniem. Urokliwe góry pośród żwawo budzącej się do życia na wiosnę przyrodzie robią ogromne wrażenie. - Witam w pięknej Wiśle – przywitał nas dziarsko Piechniczek, który zapuścił korzenie w tym miejscu już wiele lat temu. - Żyje mi się tu bardzo dobrze. Odkryłem to miejsce, kiedy miałem 20 kilka lat. Gdy zakończyłem zawodową karierę, przeprowadziłem się tu na stałe – opowiada Piechniczek, który do dziś wspomina moment, w którym zdecydował się właśnie na Wisłę. Tak mieszka Antoni Piechniczek. Tajemnice domu legendy - Było kiedyś w ośrodku Startu w Wiśle zgrupowanie, którego szefem był ówczesny szef Wydziału Szkolenia, Ryszard Koncewicz. Z jednym z jego współpracowników, Kazimierzem Górskim – legendą, która nastała po Koncewiczu – poszliśmy akurat w ten rejon, w którym dziś jesteśmy, na zabawę biegową. Wyobraźcie sobie: styczeń, osiemnaście stopni mrozu, śnieg skrzący się w pięknym słońcu. Raj na ziemi dla kogoś, kto kocha góry i narty. Zapamiętałem sobie to jedno konkretne miejsce i zacząłem realizować swoje marzenie. Najpierw wydzierżawiłem trochę ziemi, potem postawiłem na niej camping i w tym campingu spędzałem wakacje z dziećmi. A dwa lata po mistrzostwach świata w Hiszpanii rozpocząłem w tym miejscu budowę domu – zatapia się we wspomnieniach Piechniczek. Jan Tomaszewski nie ma wątpliwości, co do Igi Świątek. Legenda przewiduje przyszłość mistrzyni, poważna zapowiedź Home Story Wywiad Antoni Piechniczek Na podwórku hasa ukochany pies Antoniego i Zyty Piechniczków, suczka rasy husky Emi. Dom, z zewnątrz utrzymany w góralskim stylu, już za progiem wita przedpokojem wypełnionym kwiatami. Ale Piechniczek prowadzi nas do swojego królestwa – pomieszczenia z mini-barem oraz zbiorem pamiątek z okresu kariery piłkarskiej i trenerskiej. Jest również – a jakże – słynny jeszcze w ubiegłym wieku kominek, przy którym trener łączył się z telewizją. Antoni Piechniczek prezentuje swój słynny kominek - Spędziłem – i spędzam nadal, zwłaszcza zimową porą – sporo czasu przy tym kominku. Zdaję sobie sprawę, że dzięki rozmowom z redaktorem Andrzejem Zydorowiczem z TVP Katowice, ten kominek stał się popularny w całej Polsce. Wspominam to z sentymentem, bo... człowiek był wtedy młodszy o te 40 lat i miał przed sobą inne perspektywy, niż dziś – zaznacza Piechniczek. Pamiątek z czasów kariery jest całe mnóstwo. Puchary, odznaczenia, pamiątkowe fotografie ( z papieżem). Nie brakuje markowych alkoholi, jest także kolekcja… kufli do piwa. - Przypadek to zrządził. Była taka moda, że gdzie człowiek nie pojechał, to kufelek mu wciskali – wspomina Piechniczek, który na razie nie otwiera wielkiej butelki 45-letniej whisky. - To na specjalną okazję. Na setne urodziny otworzę! - uśmiecha się. Jan Tomaszewski grzmi w sprawie Lewandowskiego. Okrutnie zaorał Zahaviego, nie zostawił na nim suchej nitki Zobacz, jak mieszka Antoni Piechniczek w galerii poniżej. Antoni Piechniczek: Piosenka o mnie? Myślałem, że to jaja! Sukcesy Piechniczka sprawiały, że powstawały o nim piosenki. Słynna jest ta śpiewana przez legendarnego Bohdana Łazukę „Entliczek-pentliczek, co zrobi Piechniczek?”. - Kiedy ją usłyszałem, pomyślałem: „Jeszcze na dobre swojej roboty selekcjonerskiej nie zacząłeś, a już piosenki o tobie śpiewają. To są jaja!”. Oczywiście dziękowałem Bohdanowi Łazuce za ten utwór i te słowa, ale... kto by to wszystko dziś pamiętał, gdyby wtedy nie było sukcesu sportowego? - podkreśla. Mino Raiola komentuje plotki o swojej śmierci! Jest wściekły, to nie pierwszy raz Sonda Czy podoba ci się dom Antoniego Piechniczka? Czytanki:1. HALLOWEEN - wierzenia i tradycje Tradycje i ZwyczajeHALLOWEEN Święto, które przybyło do nas z Ameryki, wbrew pozorom nie pochodzi stamtąd. Ten zwyczaj, obchodzony 31 października, czyli w Wigilię Wszystkich Świętych, sięga dawnej tradycji... 2. HALLOWEEN - wierszykiWierszyki OkolicznościoweMałgorzata Strzałkowska - Straszny wierszyk Strachów i straszydeł bez liku - Rozkudłana czarownica, Wilk, wyjący do księżyca, diabeł, rodem aż z Tasmanii, i Drakula z Transylwanii, wampir... A ja rosnę i rosnę - FasolkiPiosenkiGdybym była całkiem mała, To bym wsiadła do sandała I pływała po kałuży I nie bałabym się burzy. Gdybym wcale nie urosła Miałabym z zapałek wiosła I robiłabym co chciała Gdybym... A ja wolę swoją mamęPiosenkiPewnego razu Kinga spotkała Wikinga, Mieszkał na obrazku i zrywał się o brzasku, I zwiedzał wielkie morza, i Kindze było go żal. Ref.: A ja wolę moją mamę, Co ma włosy jak atrament, Złote... A teraz już czasWierszyki OkolicznościoweA teraz już czas Zaprosić wszystkich Was Na zasłużony odpoczynek, W lasach, w górach, nad jeziorami, Na wędrówki z plecakami. Wakacje, wakacje- to zielony las, Kwitnące akacje i słoneczny... A to jeż - FasolkiPiosenkiTaki las wielki las, wielki że aż strach Z rudych drzew ściany ma, z rudych liści dach W lesie szmer, w lesie szum, coś tam stuka wciąż Może to dziki smok, może wielki wąż! Skacze coś... A ty Jasiu kim chcesz zostać?DowcipyPani pyta dzieci jaki zawód chciałyby wybrać. - Lekarz, aktorka, modelka, policjant... odpowiadają dzieci A ty Jasiu kim chcesz zostać? - pyta pani - Emerytem. -... A Ty śpij...Kołysankia Ty śpij bo dziś w nocy gwiazdy spadną pod Twoimi powiekami złotą różdżką zaczarowane rozbłysną marzeniami a Ty śnij bo dziś we śnie motyle zatańczą w głowie zawrócą kolorami i... Afera - Krzysztof RoguskiWierszykiW całym domu już od rana Jest afera niesłychana: Na podłodze, obok biurka, Trzy leżały ptasie piórka. A gdzie ptaszek? Właśnie, gdzie? Gdzie, biedaczek, podział się? Może w... Aleksander Fredro - Małpa w kąpieliWierszykiRada małpa, że się śmieli, Kiedy mogła udać człeka, Widząc panią raz w kąpieli, Wlazła pod stół - cicho czeka. Pani wyszła, drzwi zamknęła; Małpa figlarz - nuż do dzieła!... Wszystkie [870] "Sto wierszyków do ćwiczenia głosek w trudnych zestawieniach" - Elżbieta i Witold Szwajkowscy [3] Angielskie rymowanki [14] Bajki i Baśnie [31] Bajki na dobranoc [15] Bajki zachodniosłowiańskie [10] Boże Narodzenie [73] Ćwiczenia logopedyczne [10] Ćwiczenia ułatwiające naukę czytania [10] Dowcipy [20] Dzień Babci i Dziadka [52] Jacek Jakubowski - wiersze dla dzieci © [5] Karnawał [5] Karol Stawowczyk - wiersze [8] Kołysanki [23] Krasicki dzieciom [8] Mariusz Szwonder - "Mały Świat" © [28] MIKOŁAJKI [10] Najpiękniejsze cytaty [2] Patriotyczne piosenki dla dzieci [10] Piosenki [48] Piosenki Cezika dla dzieci [6] Polecane Książki - fragmenty [3] Rafał Lasota - wiersze [33] Rymowanki, wyliczanki dla dzieci [48] Tradycje i Zwyczaje [5] Twórczość Czytelników [13] Tłusty Czwartek [3] Urodzinowe wierszyki dla dzieci [8] Urodzinowe wierszyki dla mamy [10] Urodzinowe wierszyki dla taty [10] Wakacje! [10] Walentynki [5] Wiersze patriotyczne dla dzieci [16] Wierszyki [138] Wierszyki na Dzień Dziecka [10] Wierszyki o wiośnie [10] Wierszyki o zimie [10] Wierszyki Okolicznościowe [24] Wpisy do pamiętnika [10] Wyliczanki [20] Zagadki [29] Życzenia i wierszyki na Dzień Matki [10] Życzenia na Pierwszą Komunię Świętą [9] Życzenia noworoczne [9] Życzenia ślubne [10] Życzenia, wierszyki Wielkanocne [16] Łamańce językowe [9] Warto zobaczyć urodzony 3 maja 1942 r. w Chorzowie – polski piłkarz, trener piłkarski, szkoleniowiec reprezentacji Polski, polityk, senator RP VII kadencji (2008-2012), wiceprezes zarządu PZPN (2008-2012). Karierę piłkarską zaczynał w Zrywie Chorzów, ale największe sukcesy odniósł w barwach Legii Warszawa (1961-1965) i Ruchu Chorzów (1965-1972). Ukończył studia w warszawskiej Akademii Wychowania Fizycznego. Wieloletni trener BKS Bielsko-Biała, Odry Opole i Górnika Zabrze. Jako selekcjoner reprezentacji Polski dwukrotnie awansował do finałów mistrzostw świata w piłce nożnej (1982 i 1986), zdobywając z nią w Hiszpanii brązowy medal. To podczas tych mistrzostw stał się bohaterem szlagieru śpiewanego przez Bohdana Łazukę Entliczek, pentliczek, co zrobi Piechniczek. Przez lata pracował jako selekcjoner reprezentacji Tunezji oraz Zjednoczonych Emiratów Arabskich. Mieszka w Wiśle.

entliczek pentliczek co zrobi piechniczek tekst